Przemówienie to wypowiedź okolicznościowa skierowana do słuchaczy lub czytelników. Ułóż chronologicznie tekst przemówienia. Pamiętaj, że każdy akapit powinien zaczynać się od akapitu.

Napisz przemówienie, które wygłosisz z okazji Dnia Nauczyciela. Odwołaj się do wybranej lektury obowiązkowej. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 200 słów. Przemówienie. W rozwinieciu zapisz argumenty i przykłady z literatury,w zakończeniu podaj wnioski. We wstępie zapisz tezę lub hipotezę - zupełnie, jak w rozprawce.

Jak napisać przemówienie do wygłoszenia w klasie? To pytanie często stawiają sobie uczniowie, którzy muszą przygotować i wygłosić tę formę monologu. Wiedza na temat tego, jak skonstruować treść wystąpienia publicznego, może się jednak przydać każdemu. Jak napisać przemówienie, które zachwyci słuchaczy? Kwestia tego, jak napisać przemówienie, może wydawać się dość skomplikowana. Jest to stosunkowo trudno forma wypowiedzi, ponieważ przeznaczona jest do wygłoszenia publicznego przed, często szerokim, audytorium. W związku z tym liczy się nie tylko jej treść, ale również ścisłe określenie jej celu i zastosowanie odpowiedniej kompozycji. Aby wiedzieć, jak napisać przemówienie, wystarczy jednak zapoznać się z kilkoma podstawowymi wskazówkami. Na ich bazie można przygotować ciekawą przemowę na wiele okazji. Jak napisać przemówienie do szkoły? Elementy wystąpienia Jak napisać przemówienie? Przykładów tej formy wypowiedzi jest wiele. Jej treść uzależniona jest od konkretnej okazji, na którą jest przygotowywana, a także od adresatów wystąpienia. Główny zamysł przemówienia może być bowiem różny. Wśród najczęściej spotykanych celów wyróżnia się przedstawienie własnego stanowiska na dany temat, próbę przekonania publiczności do swoich racji, a także złożenie podziękowań czy wyrazów uznania. Wciąż nie daje to jednak odpowiedzi na pytanie, jak napisać przemówienie. Wzór konkretnego wystąpienia w tym przypadku może okazać się mało pomocny, ponieważ publiczny wywód musi być dostosowany do okoliczności. Mimo to, istnieją pewne elementy, które powinny znaleźć się w każdej dobrej uczniów szkół podstawowych, gimnazjów czy liceów zastanawia się, jak napisać przemówienie na lekcję języka polskiego. Bez względu na jego tematykę, muszą oni pamiętać o zachowaniu odpowiedniej kompozycji wystąpienia. Jego główne części to:Tytuł – jest to element widoczny jedynie na piśmie, ponieważ nie czyta się go w przypadku wygłaszania mowy. Mimo to, należy pamiętać, że powinien być chwytliwy i przyciągający uwagę. Może okazać się to wyjątkowo istotne zwłaszcza w przypadku rozważań na temat tego, jak napisać przemówienie sejmowe. Wstęp – za standardowe rozpoczęcie uznaje się zwrot do adresata, np. wyrażenie "Szanowni Państwo". Jak jednak napisać przemówienie do szkoły? W tym przypadku wystarczy zastosować formę "Koledzy i koleżanki". Trzeba również pamiętać, że wstęp służy pozyskaniu zainteresowania odbiorców, warto więc zarysować w nim tematykę przemowy w atrakcyjny sposób. Dobrym rozwiązaniem jest np. wtrącenie anegdoty czy zacytowanie znanej – w tej części należy jasno zaprezentować właściwą tezę i cel przemowy. Warto przy tym przytaczać różnego typu argumenty i dowody, które mogą potwierdzić prawdziwość wypowiadanych słów. "Sucha" treść to jednak nie wszystko. Jak napisać przemówienie do wygłoszenia w klasie , by było jeszcze bardziej atrakcyjne? Najlepiej stosownie je urozmaicić. Przydatne będzie użycie takich środków stylistycznych, jak np. metafory czy porównania. Zakończenie – ostatnim elementem jest zwieńczenie całości wystąpienia. W tym miejscu wystarczy podsumować wcześniejszą wypowiedź. Warto zrobić to w sposób zwięzły i elementy są niezwykle uniwersalne i stanowią podstawę tego typu wypowiedzi. Jak napisać przemówienie na lekcję polskiego? Ważne wskazówki Przygotowując mowę, warto zaznajomić się z kilkoma przydatnymi wskazówkami. Jak napisać przemówienie na język polski, by było jeszcze lepsze? Kluczowym elementem przemówienia jest precyzyjne określenie tematu wystąpienia. W związku z tym, postawiona teza musi być jasna i klarowna, a przytaczane argumenty adekwatne i napisać dobre pod kątem stylistycznym przemówienie na lekcję polskiego? Ważne jest przede wszystkim użycie języka literackiego i wystrzeganie się form potocznych. Podczas pisania przemówienia warto również zwrócić uwagę na bezpośrednie zwroty do adresatów i stosować chwyty retoryczne. Takie zabiegi świadczą o tym, że autorowi mowy zależy na utrzymaniu uwagi wiedzy na temat tego, jak napisać przemówienie pozwoli na przygotowanie zachwycającego wystąpienia. Co jednak w sytuacji, gdy trzeba je również wygłosić? Wówczas należy wykazać się dużą charyzmą i pewnością siebie. Aby ją podkreślić, warto stosować przekonujący ton oraz utrzymywać kontakt wzrokowy z odbiorcami. Jak napisać przemówienie sejmowe? Choć przemówienie sejmowe to szczególny rodzaj mowy, rządzi się ono takimi samymi prawami, jak każde inne wystąpienie. Wymaga jednak wyjątkowo silnej charyzmy, a także umiejętnego stosowania chwytów retorycznych i odpowiedniego doboru słów. W związku z tym, niektórzy politycy przygotowują je w porozumieniu ze współpracownikami i specjalistami, którzy jak nikt inny wiedzą, jak napisać dobre przemówienie sejmowe, które zostanie zapamiętane przez odbiorców."Ostatnie cztery lata były niezapomniane". Pożegnalne przemówienie Melanii TrumpZobacz także:Autor: Adrian AdamczykŹródło zdjęcia głównego: Moment RF

Użyj tych szablonów i przykładów poniżej, aby zainspirować się: przykład przemówienia druhny dla siostry: „Cześć wszystkim. Chciałem zacząć od podziękowania wam wszystkim za przybycie, by uczcić tę wspaniałą parę. Jak większość z was wie, jestem młodszą siostrą Panny Młodej.

PrzemówieniePrzemówienie jest to monolog wygłaszany wobec większego audytorium. Wygłasza się je po to, aby przedstawić własne stanowisko w jakiejś sprawie, a także aby nakłonić słuchaczy do konkretnych reakcji, zachowań. W tym celu warto je dobrze przygotować i wcześniej przelać swoje myśli na papier. Przemówienie tak samo jak każda inna wypowiedź pisemna lub słowna składa się z trzech głównych części: wstępu, rozwinięcia (argumentacja) i zakończenia, ale o kompozycji przemówienia za wyróżnić kilka etapów pracy nad przemówieniem: przedmiotu wypowiedzi, zatem tego o czym będzie w nim potrzebnych i uporządkowanie zebranych tego co udało się przemówienia, ustalenie kolejności o stylistykę wypowiedzi, wprowadzanie korekt (dobrze jest ponownie przeczytać przygotowane przemówienie po pewnym czasie i jeśli zajdzie taka konieczność, wprowadzić poprawki).W przemówieniu należy:- postawić wyraźną tezę,- używać precyzyjnych argumentów,- stosować bezpośrednie zwroty do słuchaczy,- nawiązać kontakt (także wzrokowy) z publicznością,- stosować perswazyjny przemówienia:Tytuł - powinien być atrakcyjny dla słuchaczy, a jednocześnie dotyczyć tego o czym będzie czyli pozyskanie przychylności słuchaczy, zainteresowanie ich, zaciekawienie, a jednocześnie wprowadzenie w o przebiegu wydarzeń związanych ze argumentów, prezentacja dowodów na prawdziwość własnych prawdopodobnych lub wcześniej znanych kontrargumentów i zarzutów podsumowanie wywodu. Jak się pisze przemówienie? Nasza pani zadała nam napisać przemówienie, jednak my nigdy tego nie mieliśmy, nawet nam nie wytłumaczyła co to jest, jak to się pisze, tylko poprostu mamy napisać i tyle. Nie wiem jak to ma wyglądać, czy to argumenty od akapitów i z odstępami jak w rozprawce, czy po prostu wszystko pisać ciągle? ^{Sprawdź jak napisać przemówienie, w ilu etapach je przygotować, co koniecznie w nim zawrzeć, zapoznaj się z przykładami przemówień. Przemówienie jest to monolog wygłaszany wobec większego audytorium. Wygłasza się je po to, aby przedstawić własne stanowisko w jakiejś sprawie, a także aby nakłonić słuchaczy do konkretnych reakcji, zachowań. W tym celu warto je dobrze przygotować i wcześniej przelać swoje myśli na papier. Przemówienie tak samo jak każda inna wypowiedź pisemna lub słowna składa się z trzech głównych części: wstępu, rozwinięcia (argumentacja) i zakończenia, ale o kompozycji przemówienia za chwilę. Można wyróżnić kilka etapów pracy nad przemówieniem: Ustalenie przedmiotu wypowiedzi, zatem tego o czym będzie w nim mowa; Zebranie potrzebnych materiałów; Selekcja i uporządkowanie zebranych materiałów; Omówienie tego co udało się zebrać; Komponowanie przemówienia, ustalenie kolejności elementów; Zadbanie o stylistykę wypowiedzi, wprowadzanie korekt (dobrze jest ponownie przeczytać przygotowane przemówienie po pewnym czasie i jeśli zajdzie taka konieczność, wprowadzić poprawki). Wskazówki W przemówieniu należy: postawić wyraźną tezę; używać precyzyjnych argumentów; stosować bezpośrednie zwroty do słuchaczy; nawiązać kontakt (także wzrokowy) z publicznością; stosować perswazyjny ton. Układ Kompozycja przemówienia: Tytuł – powinien być atrakcyjny dla słuchaczy, a jednocześnie dotyczyć tego o czym będzie mowa; Wstęp, czyli pozyskanie przychylności słuchaczy, zainteresowanie ich, zaciekawienie, a jednocześnie wprowadzenie w sprawę; Opowiedzenie o przebiegu wydarzeń związanych ze sprawą; Przytoczenie argumentów, prezentacja dowodów na prawdziwość własnych słów; Odparcie prawdopodobnych lub wcześniej znanych kontrargumentów i zarzutów przeciwników; Zakończenie, podsumowanie wywodu. Przykłady przemówień To jest wasze zwycięstwo – Barack Obama Tekst przemówienia Donalda Tuska w Parlamencie Europejskim STANOWISKO POLSKI NA SZCZYT NZ 2005 – Janusz Stańczyk Teksty przemówień – Ministerstwo Środowiska Komentarze}

Adres po niemiecku: Adres po niemiecku pisze się niemal identycznie jak po polsku. Najpierw Imię i nazwisko, potem ulica i nr domu, następnie kod pocztowy i miasto. Na końcu ewentualnie Kraj. Zwróć uwagę, że w języku polskim najpierw pisze się nr domu, a potem ulicę a w języku niemieckim odwrotnie: najpierw ulicę - potem numer domu.

Retoryka czyli sztuka wygłaszania przemówień narodziła się i rozkwitła już w starożytności. Dobry mówca potrafi porwać tłumy, przekonać do swoich racji, wpłynąć na innych i osiągać nawet najbardziej wyrafinowane cele. Oratorskie wystąpienie publiczne wymaga odwagi, pewności siebie, merytorycznego przygotowania i znajomości kilku przynajmniej chwytów retorycznych. Przemówienie jako forma pisemna może się pojawić na egzaminie. W pewnym sensie przypomina rozprawkę, bo tu również chodzi o przedstawienie swoich racji i przekonanie do nich. Poza tym przemówienie powinno być uporządkowane, a mówca musi prowadzić swoich słuchaczy do jedynie słusznych wniosków. Dokładnie do takich, na jakich mu zależy. Budowa przemówienia W zależności od naszych umiejętności pisarskich możemy wybrać jedną z możliwości. Łatwiejsze wydaje się postawienie tezy, a następnie dowodzenie jej słuszności poprzez argumenty i przykłady. Możemy także, choć to bardziej wyrafinowany sposób, wyjść od hipotezy, a później rozważyć problem, przeanalizować argumenty i kontrargumenty i na koniec wyciągnąć wnioski i postawić tezę. Jeśli chodzi o budowę, przemówienie wygląda więc tak samo jak rozprawka. Środki retoryczne w przemówieniu Zwroty do adresata – w zależności od informacji w temacie może to być: Szanowni Państwo albo Koledzy, albo Drodzy uczniowie lub podobnie. Bezpośrednie zwroty do adresata stosujemy nie tylko na początku, ale także w trakcie przemówienia retoryczne – mają one skłonić do refleksji, przykuć – użyte celowo podkreślają wagę naszych – porządkują – dynamizują wypowiedź. W przemówieniu dominuje perswazyjna, ekspresywna i fatyczna funkcja języka. Chcemy przecież wyrazić emocje, wpłynąć na odbiorcę i utrzymać z nim kontakt. Oczywiście, pisząc wypracowanie egzaminacyjne z języka polskiego, musimy się wykazać wiedzą polonistyczną, więc merytoryka jest równie ważna jak forma. Swoją wiedzę na temat funkcji języka możesz uzupełnić, klikając tutaj. Dobry mówca nie narzuca swojego zdania, lecz prowadzi słuchacza czy czytelnika, pozwala mu się odwołać do znanych doświadczeń oraz do wyobraźni, rozszerza pole widzenia poprzez ciekawostki, dygresje, anegdoty. Przykłady przemówień Jak się uczyć, to najlepiej od mistrzów. W tym wypadku od mistrzyń. Analizę świetnego noblowskiego przemówienia Olgi Tokarczuk możesz przeczytać tutaj. Zamieszczam także fragmenty noblowskiego przemówienia Wisławy Szymborskiej: Poeta I ŚwiatPodobno w przemówieniu pierwsze zdanie jest zawsze najtrudniejsze. A więc mam je już poza sobą … Ale czuję, że i następne zdania będą trudne, trzecie, szóste, dziesiąte, aż do ostatniego, ponieważ mam mówić o poezji. Na ten temat wypowiadam się rzadko, prawie wcale. I zawsze towarzyszyło mi przekonanie, że nie robię tego najlepiej. Dlatego mój odczyt nie będzie zbyt długi. Wszelka niedoskonałość lżejsza jest do zniesienia, jeśli podaje się ją w małych poeta jest sceptyczny i podejrzliwy nawet ń a może przede wszystkim ń wobec samego siebie. Z niechęcią oświadcza publicznie, że jest poetą jakby się tego trochę wstydził. Ale w naszej krzykliwej epoce dużo łatwiej przyznać się do własnych wad, jeżeli tylko prezentują się efektownie, a dużo trudniej do zalet, bo są głębiej ukryte, i w które samemu nie do końca się wierzy … W różnych ankietach czy rozmowach z przypadkowymi ludźmi, kiedy poecie już koniecznie wypada określić swoje zajęcie, podaje on ogólnikowe “literat” albo wymienia nazwę dodatkowo wykonywanej pracy. Wiadomość, że mają do czynienia z poetą, przyjmowana jest przez urzędników czy współpasażerów autobusu z lekkim niedowierzaniem i zaniepokojeniem. Przypuszczam, że i filozof budzi podobne zakłopotanie. Jest jednak w lepszym położeniu, bo najczęściej ma możność ozdobienia swojej profesji jakimś tytułem naukowym. Profesor filozofii to brzmi już dużo ma jednak profesorów poezji. To by przecież znaczyło, że jest to zatrudnienie wymagające specjalistycznych studiów, regularnie zdawanych egzaminów, rozpraw teoretycznych wzbogaconych bibliografią i odnośnikami, a wreszcie uroczyście otrzymywanych dyplomów. A to z kolei oznaczałoby, że po to, żeby zostać poetą, nie wystarczą kartki papieru zapisane choćby najświetniejszymi wierszami, konieczny jest i to przede wszystkim, jakiś papierek z pieczątką. Przypomnijmy sobie, że na takiej właśnie podstawie skazano na zesłanie chlubę poezji rosyjskiej, późniejszego Noblistę, Josifa Brodskiego. Uznano go za “pasożyta”, ponieważ nie miał urzędowego zaświadczenia, że wolno mu być poetą …(…)Rzecz charakterystyczna. Produkuje się ciągle dużo biograficznych filmów o wielkich uczonych i wielkich artystach. Zadaniem ambitniejszych reżyserów jest wiarygodne przedstawienie procesu twórczego, który w rezultacie prowadził do ważnych odkryć naukowych czy powstawania najsłynniejszych dzieł sztuki. Można z jakim takim sukcesem ukazać pracę niektórych uczonych: laboratoria, przeróżne przyrządy, mechanizmy wprowadzone w ruch są zdolne przez pewien czas utrzymać uwagę widzów. Ponadto bardzo dramatyczne bywają chwile niepewności, czy powtarzany po raz tysiączny eksperyment, z drobną tylko modyfikacją, przyniesie wreszcie spodziewany wynik. Widowiskowe potrafią być filmy o malarzach ń można odtworzyć wszystkie fazy powstawania obrazu od początkowej kreski do ostatniego dotknięcia pędzla. Filmy o kompozytorach wypełnia muzyka od pierwszych taktów, które twórca słyszy w sobie, aż do dojrzałej formy dzieła rozpisanego na instrumenty. Wszystko to jest w dalszym ciągu naiwne i nic nie mówi o tym dziwnym stanie ducha, zwanym popularnie natchnieniem, ale przynajmniej jest co oglądać i jest czego z poetami. Ich praca jest beznadziejnie niefotogeniczna. Człowiek siedzi przy stole albo leży na kanapie, wpatruje się nieruchomym wzrokiem w ścianę albo w sufit, od czasu do czasu napisze siedem wersów, z czego jeden po kwadransie skreśli, i znów upływa godzina, w której nic się nie dzieje … Jaki widz wytrzymałby oglądanie czegoś takiego?(…)Tutaj jednak mogą się w słuchaczach zbudzić wątpliwości. Rozmaici oprawcy, dyktatorzy, fanatycy, demagodzy walczący o władzę przy pomocy kilku byle głośno wykrzykiwanych haseł, także lubią swoją pracę i także wykonują ją z gorliwą pomysłowością. No tak, ale oni “wiedzą”. Wiedzą, a to, co wiedzą, wystarcza im raz na zawsze. Niczego ponad to nie są ciekawi, bo to mogłoby osłabić siłę ich argumentów. A wszelka wiedza, która nie wyłania z siebie nowych pytań, staje się w szybkim czasie martwa, traci temperaturę sprzyjającą życiu. W najskrajniejszych przypadkach, o czym dobrze wiadomo z historii dawnej i współczesnej, potrafi być nawet śmiertelnie groźna dla tak wysoko sobie cenię dwa małe słowa: “nie wiem”. Małe, ale mocno uskrzydlone. Rozszerzające nam życie na obszary, które mieszczą się w nas samych i obszary, w których zawieszona jest nasza nikła Ziemia. Gdyby Izaak Newton nie powiedział sobie “nie wiem”, jabłka w ogródku mogłyby spadać na jego oczach jak grad, a on w najlepszym razie schylałby się po nie i zjadał z apetytem. Gdyby moja rodaczka Maria Skłodowska-Curie nie powiedziała sobie “nie wiem”, zostałaby pewnie nauczycielką chemii na pensji dla panienek z dobrych domów, i na tej ń skądinąd zacnej ń pracy upłynęłoby jej życie. Ale powtarzała sobie “nie wiem” i te właśnie słowa przywiodły ją, i to dwukrotnie, do Sztokholmu, gdzie ludzi o duchu niespokojnym i wiecznie poszukującym nagradza się Nagrodą również, jeśli jest prawdziwym poetą, musi ciągle powtarzać sobie “nie wiem”. Każdym utworem próbuje na to odpowiedzieć, ale kiedy tylko postawi kropkę, już ogarnia go wahanie, już zaczyna sobie zdawać sprawę, że jest to odpowiedź tymczasowa i absolutnie niewystarczająca. Więc próbuje jeszcze raz i jeszcze raz, a potem te kolejne dowody jego niezadowolenia z siebie historycy literatury zepną wielkim spinaczem i nazywać będą “dorobkiem” …(…)Wygląda na to, że poeci będą mieli zawsze dużo do roboty. Cały tekst każdy zainteresowany znajdzie bez trudu w internecie:) Można również odszukać i przeczytać słynną „Obronę Sokratesa” Platona i zwrócić uwagę na środki retoryczne tam użyte. W 2020 roku przemówienie pojawiło się na egzaminie ósmoklasisty jako jeden z tematów wypracowań do wyboru. Temat ten brzmiał: Napisz przemówienie skierowane do koleżanek i kolegów, w którym przekonasz słuchaczy, że książki mogą być źródłem mądrości. W wypracowaniu odwołaj się do wybranej lektury obowiązkowej oraz innego utworu literackiego i wykaż, że ich przeczytanie może uczynić czytelnika mądrzejszym. Bardzo przyjemny temat, czyż nie? Przecież „kto czyta książki, żyje podwójnie”, poznaje złożoność świata, rozwija wyobraźnię i uczy się. ^{Postaraj się nie zamęczać odbiorcy zbędnymi szczegółami. Należy uprościć historię tak, aby słuchacze byli w stanie zapamiętać jej najważniejsze elementy. W 2005 roku, z okazji promocji studentów Uniwersytetu Stanford, Steve Jobs wygłosił swoje słynne przemówienie (ponad 30 mln wyświetleń na Youtube).}

Przemówienie to wypowiedź z przeznaczeniem do wygłoszenia. Jest formą, która ma na celu przedstawienie swojej opinii w jakiejś sprawie i wywołanie reakcji u słuchaczy. Podczas pisania przemówienia miej cały czas na uwadze jego cel, nie zapominaj o odbiorcach i dbaj o porządek wypowiedzi. Co to jest przemówienie? Przemówienie to forma wypowiedzi, której cel zależy od okoliczności i grupy docelowej. Wymienione czynniki warunkują również treść i formę przemówienia. Zwykle chodzi o prezentację stanowiska w jakiejś sprawie, skłonienie odbiorców do określonych reakcji albo zabrania przez nich głos w poruszanej kwestii czy ustosunkowania się do niej. To tekst okolicznościowy pisany z przeznaczeniem do publicznego wygłoszenia. Jak napisać przemówienie? Przemówienie ma trójdzielną budowę, ale jego ostateczny kształt zależy od poruszanych kwestii, sposobu argumentacji, grupy docelowej, okoliczności itd. Wskazówki: 1. Napisanie przemówienia wymaga zaangażowania w poruszaną sprawę. 2. Przemyśl dokładnie cel przemówienia. Określ oczekiwane reakcje odbiorców. 3. Zgromadź potrzebne informacje na poruszany temat. 4. Zrób plan przemówienia. Stwórz listę argumentów, dowodów, przykładów na poparcie swoich tez i twierdzeń. 5. Argumenty i dowody ułóż w odpowiedniej kolejności. 6. Zadbaj o porządek i kompozycję wypowiedzi – kolejne części powinny logicznie z siebie wynikać. 7. Podczas pisania przemówienia nie zapominaj o odbiorcy. Stosuj bezpośrednie zwroty. 8. Dostosuj styl, język i formę do odbiorców. Weź pod uwagę ich istotne cechy, takie jak: wiek, płeć, wykształcenie, zawód, kompetencje różnego rodzaju itd. 9. Używaj języka plastycznego, obrazowego, konkretnego. Stosuj metafory, porównania, pytania retoryczne. 10. Jeśli wygłaszasz przemówienie, zwróć uwagę na tempo mówienia, akcent i dykcję, nawiązuj także kontakt ze słuchaczami. 11. Posłuchaj i/lub poczytaj znanych przemówień. Schemat przemówienia Przemówienie powinno składać się z następujących elementów: - tytuł Tytuł przemówienia powinien być intrygujący i atrakcyjny, a jednocześnie rzeczowy. - wstęp Wstęp stanowi wprowadzenie do przemówienia. To tu masz naświetlić poruszane zagadnienie i zaprezentować problem. To również miejsce na zaciekawienie słuchaczy i zachęcenie ich do słuchania. - rozwinięcie Środkowa część przemówienia to miejsce na prezentację całej sprawy, której dotyczy przemówienie, a także na twoje argumenty, kontrargumenty, dowody i przykłady. To tu możesz odeprzeć ewentualne czy przewidywane zarzuty, odpowiedzieć na pytania, których możesz się spodziewać. - zakończenie Ostatnia część przemówienia to miejsce na podsumowanie wywodów, wnioski i konkluzje. To tu możesz podziękować za poświęcony czas i uwagę.

. 198 330 135 126 413 22 450 269

jak się pisze przemówienie